Heren 1 HC Liempde – HOCO Heren 1 4de klasse uit altijd lastig

Het was een mooie warme dag. De zon scheen, de vogeltjes floten en het was een aangename 20 graden. Na een semi goede voorbereiding te hebben gespeeld begon de competitie. Iedereen dartelde de parkeerplaats op alsof de verliefdheid was toegeslagen. Het was duidelijk dat we er zin in hadden. Tegenstander des tages was het altijd verassende HOCO uit de Boxtelse voorstad Oisterwijk. Deze wijk die vooral bekend staat als een degelijk wonen gebied, kan natuurlijk niet ontbreken met een club in de vaderlandse hockeycompetitie. 
Voor de verandering was het dus geen ritje over de A2 naar limboland maar lekker dichtbij. Ondanks dat de weg naar Oisterwijk niet bijster moeilijk is (rechtdoor rechtdoor rechtdoor derde links) wisten velen de weg niet te vinden. Een afgesloten spoorovergang en
everybody loses their mind. Alleen Rob wist met gevaar voor eigen rijbewijs binnen de gestelde tijd te arriveren met zijn sport racing bolide, een nissan micra uit 86. 

De wedstrijd begon een kwartiertje later omdat de boys van HOCO over een waar waterveld beschikten, gelukkig bracht deze onverwachte tijdsverandering geen autist technische problemen met zich mee en de wedstrijd begon onder gemoedelijke sferen en onder een eerder genoemde aangenaam schijnende zon. 

Al snel in de wedstrijd lag het initiatief bij the boys in baby blue (wij dus) en dit leidde al snel tot de nodige gevaarlijke situaties. Nadat de bal al enkele keren het doelgebied was ingebracht werd het harde werken beloond met een doelpunt. De nummer 6 van HOCO (die overigens een misselijk makend mannetje was) werkte een schot van maikeltje in de eigen netten. Alex probeerde de rest van de dag dit doelpunt onterecht te claimen door te beweren dat de bal werd beroerd door hem, maar verschillende ooggetuigen (21) melden anders. Na dit doelpunt verloor ons aller HCL jammer genoeg de grip op de wedstrijd waardoor enkele minuten later de voorsprong alweer was gelijk was, helaaschj. Na dit doelpunt waren kansen over en weer maar HOCO maakte uiteindelijk een doelpunt uit een strafcorner, een van de vele strafcorners die werden rondgestrooid door de strafcornerspecialist/thuisfluiter/allesprutser scheidsrechter met de krullen en de groene polo (huismerk Bijenkorf, de gehele club sprak er schande van). Affin, 2-1 tea time. 

Noot eerste helft: Ron kreeg andere scheidsrechter (vrouwelijk, onpartijdig? m.a.w.) zo ver om haar vest uit te trekken. Toppie!

Na het fluitsignaal dat de tweede helft inleidde had geklonken, begonnen we wederom onder de eerder genoemde aangename zon aan de tweede helft van de sportieve wedstrijd. Helaas zongen de vogeltjes hetzelfde liedje en de strafcornerspecialist/thuisfluiter/allesprutser ging gezellig door met waar hij mee bezig was. Helaas kon hij deze keer niet zo veel strafcorners weggeven omdat hij ze dan natuurlijk aan ons zou geven en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Al met al toch een baalmoment voor hem. De nieuwe tactiek was om alle aanvallen van HCL toch maar zo goed mogelijk weg te fluiten door regels te verzinnen die niet/niet meer bestaan. Deze tactiek was redelijk succesvol met een scoreverloop van 3-1 (SC) 4-1 (SC) en 5-1. Tussendoor kreeg Rob de gele kaart gepresenteerd van  strafcornerspecialist/thuisfluiter/allesprutser omdat hij zijn tackel back liep. Deze gore overtreding leverde hem dan ook de zeer terechte 5 minuten banktijd op. Na deze 5 minuten mocht hij nog blij zijn dat hij ook de tweede gele niet kreeg omdat hij een minuut later dan die 5 minuten het veld instapte. Man man man wat werd die jongen gematst door de strafcornerspecialist/thuisfluiter/allesprutser. In het laatste deel van de wedstrijd werd de score nog uitgewerkt tot 5-2 (doelpunt maikeltje van Schijndel, wan skon golke) en 6-2 (SC). Vreemd genoeg werden in deze zelfde periode enkele spelers van HCL uitgescholden door de strafcornerspecialist/thuisfluiter/allesprutser nadat ze terecht commentaar leverden op een van zijn achterlijke beslissingen. Ook de altijd rustige Marko werd het allemaal even te veel. De wedstrijd eindigden uiteindelijk in een geflatteerde 6-2.

Na het eindsignaal is de wedstrijd nog lang nabesproken. Eindconclusie is dat het heel lastig wordt om zo uitwedstrijden te winnen bij HOCO. Biertje pakken en naar huis, paar handremboggies onderweg en te bed. Volgende week nieuwe ronde nieuwe kansen.